به نقل از «تسنیم»

گزارش تسنیم از «توسن»؛ ناشناخته‌ترین نفربر ایرانی

تاریخ انتشار: ۲۳ مرداد ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۸۱۲۰۲۵

برجک سلاح نصب شده روی توسن شامل توپ ۳۰ میلیمتری و امکان درگیری با اهداف هوایی و ظرفیت ۵۰۰ گلوله است و امکان شلیک موشک ضد زره با ذخیره ۴ تیر را نیز دارد. - اخبار سیاسی -

گروه دفاعی خبرگزاری تسنیم- پس از پایان جنگ تحمیلی 8 ساله عراق علیه ایران و تجربیات انبوه کسب شده در زمینه زرهی، مسئولان دفاعی کشور به دنبال تأمین نیازهای این بخش با توجه به مقدورات حرکت کردند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در زمینه نفربرها خط تولید نفربر رزمی شنی دار روسی BMP-2 در کشور راه اندازی و بعداً نمونه بومی آن به نام براق در چند نمونه با مأموریت های مختلف توسعه داده شد.

لازم به ذکر است پیش از انقلاب اسلامی و در بین خریدهای رژیم شاه، نفربرهای شنی دار M-113 آمریکایی و BTR-50 شوروی و همچنین نفربر BTR-60 چرخدار وجود داشتند.

شاید به علت تعداد مناسب BTR-60 در خدمت، برآورد نیاز عملیاتی چندانی از سوی نیروی زمینی ارتش برای این دسته از ادوات زرهی در دهه های قبل وجود نداشت برخلاف نفربرهای رزمی شنی دار که توسط هر دو نهاد ارتش و سپاه مورد توجه واقع شد.

نفربر BTR-60

اما در هر صورت نیاز به نفربرهای چرخدار برای تکمیل ادوات زرهی در مجموعه کشور وجود داشت. لازم به ذکر است که این نیازها از رده نیروهای مرزبانی شروع شده و به رده نظامی ختم می شود.

نگاهی دقیق‌تر به آخرین دستاوردهای صنعت دفاعی ایرانراکت‌های ایرانی جبهه مقاومت چه‌کیفیتی دارند؟ناوهای ارتش در لایه آخر چگونه از خود دفاع می‌کنند؟

 

در زمینه نفربرهای چرخدار اولین محصول بومی شناخته شده با نام رخش در دهه 1370 ساخته شده و به برخی کشورها نیز صادر شد. حضور نمونه ای از این نفربر در سریال تلویزیونی پایتخت سبب شناخته شدن بیش از پیش آن برای عموم مردم شد. اما این نفربر در سطح عملیات های نظامی طراحی نشده و نهایتاً برای نیروهای مرزبانی مناسب بود.

این نفربر 9000 کیلوگرمی قابلیت حمل 10 سرنشین (با احتساب راننده و تیربارچی) را داشته و با نسبت توان موتور به جرم 17.22 به سرعت 100 کیلومتر بر ساعت روی جاده می رسد. امکان نصب تسلیحاتی همچون تیربارهای کالیبر 7.62 یا 12.7 میلیمتری روی برجک این نفربر وجود دارد.

گونه ای از نفربر رخش

در دهه 1380 نیروهای مسلح کار توسعه نمونه های جدید از خودروهای زرهی را ادامه دادند که بیشتر در رده وزنی سبک قابل مشاهده بود. در این بین یک طرح نفربر چرخدار 4*4 به نام طلائیه برای اولین بار در رزمایش شهدای وحدت سپاه در اسفند 1390 دیده شد و هفت ماه بعد با رونمایی رسمی در سبد محصولات وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح قرار گرفت.

نفربر طلائیه در رونمایی رسمی سال 1391

طلائیه با وجود جرم کمتر نسبت به رخش که نهایتاً به 8 تن در شرایط آماده به رزم می رسد قابلیت حمل 11 سرنشین را دارد. امکان نصب برجک سلاح مجهز به دو تیربار 12.7 و 7.62 میلیمتری هم محور روی این نفربر وجود دارد.

سرعت بیشینه 90 کیلومتر بر ساعت و نسبت توان به جرم 16.8 و برد بیش از 800 کیلومتر از دیگر ویژگی های این نفربر است. نمونه هایی با تفاوت های جزئی از طلائیه مشاهده شده است. تحویل تعدادی از این نفربر به مرزبانی نیروی انتظامی مشاهده شده است.

نفربر طلائیه مجهز به تیربار چند لوله (گتلینگ) کنترل از راه دور

در پاییز سال 1398 برای اولین بار در نمایشگاه تجهیزات پلیس زره پوش چرخداری به نام کیا مشاهده شد که این نمونه هم 4*4 بوده اما از برخی جهات قابلیت های بهتری نسبت به طلائیه دارد.

این نفربر با مقاومت بدنه در برابر گلوله های نفوذگر در زره با کالیبر 7.62 مقاوم بوده و امکان نصب سامانه سلاح کنترل از راه دور مجهز به دوربین دید در روز و شب و تیراندازی از داخل کابین را دارد. دو گونه از نفربرهای کیا مشاهده شده است که تفاوت هایی در بدنه دارند اما تفاوت مهم دیگر آنها استفاده از دو نوع موتور با توانهای 169 و 240 اسب بخار است.

امکان تجهیز به تایر پنچر-رو و سامانه های گرمایشی و سرمایشی مستقل از موتور اصلی خودرو نیز در کیا پیش بینی شده است. این نفربر با جرم بیش از 10 تن قابلیت حمل 8 سرنشین را دارد و به سرعت 80 تا 90 کیلومتر بر ساعت بسته به نوع موتور دست پیدا می کند. کیا تا کنون در هر دو گونه خود به مرزبانی نیروی انتظامی تحویل داده شده است و از این جهت به سبب داشتن مشتری احتمالاً در خط تولید قرار دارد.

دو گونه نفربر کیا در تحویل به مرزبانی ناجا

لازم به ذکر است که امرپ های طوفان و رعد به سبب قابلیت ویژه یعنی مقاومت در برابر مین و بمب های کنار جاده ای در رده نفربرهای زره پوش عادی قرار نمی گیرند و در این گزارش به آنها پرداخته نشده اما قبلاً به جزئیات آنها در گزارش مستقلی پرداخته شده بود.

اما در بین محصولات زرهی یک نفربر کاملاً ناشناخته هم وجود دارد که پیش از کیا مشاهده شده بود اما هنوز به طور گسترده عملیاتی نشده است. نفربر زرهی چرخدار 8*8 توسن که با ظاهری متفاوت در رده عملیات های نظامی قرار داشته و به طور محدود در واحدهایی از سپاه دیده شده است.

برای اولین بار تصویر ناکاملی از این نفربر در جریان رونمایی و تحویل چند دستاورد نیروی زمینی ارتش در مهر 1394 در کنار نفربر طلائیه مشاهده شد.

اولین تصویر مشاهده شده از نفربر رزمی 8*8 جدید (سمت چپ) در سال 1394

به نظر می رسد که هدف از حضور این دو نفربر از سوی وزارت دفاع در آن مراسم با هدف نمایش و ارائه آن به فرماندهان ارتش بوده است. از تصویر مذکور چند نکته برای این نفربر جدید مشخص شد از جمله 8*8 بودن و مجهز شدن به برجک سلاح نفربر BMP-2 که مجهز به توپ قدرتمند 30 میلیمتری 2A42 و پرتابگر موشک ضد زره و نارنجک های دودزا است.

همچنین مشخص شد که این نفربر همانند نمونه های جدید روسی مجهز به درب کناری بزرگ برای ورود و خروج سربازان است. در آن مقطع برخی تصور کردند که این نفربر با اعمال تغییر روی نمونه های در خدمت از BTR-60 حاصل شده است.

پس از آن خبری از این نفربر نبود تا در رژه های 29 فروردین و 31 شهریور 1397 در اختیار یکی از واحدهای سپاه در شاهرود مشاهده شد.

در تصاویر این رژه ها مشخص شد که این نفربر به احتمال زیاد صرفاً زمینی بوده و قابلیت حرکت در آب همانند دیگر نفربر چرخدار هم رده موجود در ایران یعنی BTR-60 را ندارد، هر چند که همانند نفربر BTR-90 روسی محل نصب دو پروانه محصور برای حرکت در آب در نفربر ایرانی هم دیده می شد. همچنین در رژه مذکور نفربر ناشناخته ایرانی به جای برجک و توپ 30 میلیمتری به برجک ساده مجهز به تیربار 12.7 میلیمتری مجهز شده بود.

نفربر 8*8 جدید در رژه شهریور سال 1397

نفربر 8*8 چرخدار در رژه فروردین 1397

در نهایت در نمایشگاه مهر 1399 در باغ موزه دفاع مقدس تهران، این نفربر در کنار سایر محصولات تولیدی وزارت دفاع در معرض دید عموم قرار گرفت. این نفربر با نام توسن معرفی شده و به وضوح الگوبرداری از نفربر پیشرفته چرخدار روسی BTR-90 در آن مشهود است.

در این نفربر موتور در قسمت عقب نصب شده و درب های جانبی بزرگ برای ورود و خروج سربازان تعبیه شده است. گفته می شود از این دربها برای بیرون پریدن نفرات حتی در حال حرکت نیز می توان استفاده کرد.

نفربر چرخدار 8*8 توسن در کنار امرپ رعد و نفربر شنی دار براق (BMP-2)

توسن امکان حمل 8 سرنشین را با احتساب راننده دارد. این نفربر 18 تنی به موتوری با توان 430 اسب بخار مجهز شده که نسبت توان به جرم 23.9 و امکان رسیدن به سرعت 100 کیلومتر بر ساعت را به آن می دهد. برد این نفربر به 500 کیلومتر می رسد که نسبت به نمونه مشابه روسی کمتر است.

نفربر توسن در نمایشگاه هفته دفاع مقدس سال 1399

امکان شیب روی طولی 60 درصد و عرضی 30 درصد، ارتفاع مانع قابل عبور 70 سانتیمتری و عمق شیار قابل عبور 1.4 متری از دیگر مشخصات نفربر چرخدار توسن است. سامانه تعلیق دوتایی V شکل، فرمان هیدرولیکی و سامانه ترمز نیوماتیکی-هیدرولیکی در این نفربر به کار گرفته شده است. مشخصات ابعادی نفربر توسن شامل طول 7.64، عرض 3.2 و ارتفاع 2.9 متر است.

نفربر توسن

برجک سلاح نصب شده روی توسن شامل توپ 30 میلیمتری 2A42 با برد مؤثر 4000 متر و امکان درگیری با اهداف هوایی و ظرفیت 500 گلوله است. سلاح جانبی تیربار 7.62 متری با برد 2000 متر و ذخیره 2000 گلوله است. همچنین امکان شلیک موشک ضد زره با ذخیره 4 تیر در این نفربر ایجاد شده است.

رویکرد تهاجمی نیروهای مسلح که عملیات های آبی-خاکی هم در زمره آن بوده و در رزمایش های سال های اخیر مشاهده شده نیازمند تقویت مجموعه ابزارهای در اختیار رزمندگان از رده سبک تا سنگین است. در صورت تجهیز نفربر توسن به سامانه های رانش متناسب با حرکت در آب این نفربر با در نظر گرفتن سایر بهبودها نسبت به نسل قبلی یعنی BTR-60 امکان تأمین نیاز به نفربرهای آبی-خاکی را برای نیروهای مسلح ایران و مشتریان خارجی دارد.

انتهای پیام/

منبع: تسنیم

کلیدواژه: کیلومتر بر ساعت نیروهای مسلح مشاهده شده مشاهده شد برجک سلاح

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۸۱۲۰۲۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

خودروهای عضلانی جذابی که ناشناخته ماندند، از فورد فالکون کبرا تا کرایسلر والیانت (+عکس)

هرچند در آمریکا قبل از سال ۱۹۶۴ هم خودروهای اسپرت V8 وجود داشتند اما زمانی که پونتیاک پکیج محبوب GTO را برای مدل لمانز خود ارائه کرد، عصر جدیدی از پرفورمنس هیجان‌انگیز آغاز شد.

هرچند دوران طلایی ماسل کارها خیلی طول نکشید اما در همین مدت کوتاه حدود یک دهه‌ای، سه خودروساز بزرگ دیترویت و حتی AMC ماسل کارهای قدرتمند زیادی را معرفی کردند.

به گزارش پدال، فرمول ترکیب یک پیشرانهٔ قدرتمند با شاسی یک خودروی سواری معمولی آن‌قدر موفق عمل کرد که به خارج از آمریکا هم صادر شد. این باعث شد شعب خارجی خودروسازان آمریکایی ماسل کارهای اختصاصی خود را بر اساس مدل‌های محبوب همان کشور تولید کنند.

بومونت SD 396 سال ۱۹۶۸

به‌منظور رونق بخشیدن به خودروسازی در کانادا، در اوایل دههٔ ۶۰ فروش بسیاری از خودروهای ساخت آمریکا در این کشور ممنوع شد. به همین دلیل، جنرال موتورز برندی بنام آکادیان را معرفی کرد که به تولید خودروهایی بر اساس شورلت نوا در کانادا می‌پرداخت.

سپس در سال ۱۹۶۶، بومونت که یکی از محصولات آکادیان بود، به یک برند مستقل تبدیل شد و شروع به عرضهٔ خودروهایی بر اساس شورلت شول کرد. دو سال بعد، این برند کوپهٔ جدیدی را معرفی کرد که در ظاهر بسیار شبیه نسل دوم شورلت شول بود اما از چند ویژگی ظاهری اختصاصی و داشبوردی که از پونتیاک GTO گرفته شده بود بهره می‌برد.

قوی‌ترین نسخهٔ این خودرو SD 396 نام داشت که از همان قوای محرکهٔ شول SS 396 آمریکایی استفاده می‌کرد و در نسخه‌های کوپه و کانورتیبل تولید می‌شد. زیر کاپوت این خودرو پیشرانهٔ ۶.۵ لیتری بلوک بزرگ V8 قرار داشت که در نسخهٔ استاندارد ۳۲۵ اسب بخار و در نسخهٔ سفارشی ۳۵۰ اسب بخار قدرت تولید می‌کرد. بومونت SD 396 فقط در سال ۱۹۶۸ و تنها در ۴۱ دستگاه ساخته شد.

فورد فالکون GT-HO Phase III سال ۱۹۷۱

در طول دهه‌های ۶۰ و ۷۰، تب ماسل کارها به استرالیا هم رسید و شعب محلی فورد، جنرال موتورز و کرایسلر را به ساخت نسخه‌های پرفورمنس بالا بر پایهٔ مدل‌های داخلی خود ترغیب کرد. یکی از بهترین ماسل کارهای استرالیایی تاریخ، GT-HO Phase III بود که یک نسخهٔ هومولوگیشن بر اساس فورد فالکون GT محسوب می‌شد.

هرچند آمریکایی‌ها این خودرو را به خاطر داشتن چهار در یک ماسل کار واقعی نمی‌دانستند اما برای استرالیایی‌ها، فالکون GT-HO Phase III یک عضلانی افسانه‌ای بود. این نسخه نسبت به فالکون GT استاندارد ارتقاءهای پرفورمنسی مثل ترمزهای بزرگ‌تر، سیستم تعلیق تقویت‌شده و باک سوخت بزرگ‌تر را تجربه کرد.

بااین‌حال، مهم‌ترین ارتقاء این ماشین تجهیز به نسخهٔ اختصاصی موتور ۵.۷ لیتری V8 کلیولند بود که ۳۰۰ اسب بخار قدرت تولید می‌کرد. GT-HO Phase III که در آن زمان سریع‌ترین سدان جهان لقب گرفت، می‌توانست ظرف ۶.۴ ثانیه از صفر به سرعت صد کیلومتر بر ساعت برسد و ۴۰۰ متر را در ۱۴.۴ ثانیه کند. این سدان افسانه‌ای فقط در سال ۱۹۷۱ و در ۳۰۰ دستگاه ساخته شد.

فورد موستانگ شلبی اروپا سال ۱۹۷۱

برای دهه‌ها، فورد موستانگ فقط در آمریکای شمالی عرضه می‌شد و از نسل ششم بود که این خودرو سرانجام به مدلی جهانی تبدیل شد. بااین‌حال، در سال ۱۹۷۱ به درخواست یک فروشندهٔ خودروی بلژیکی، ۹ دستگاه از نسل اول موستانگ به‌طور خاص برای بازار اروپا ساخته شد.

این خودروها که موستانگ شلبی اروپا نام داشتند، بر اساس موستانگ مک‌وان ۱۹۷۱ در دو مدل GT350 و GT500 با پیشرانه‌های ۵.۸ لیتری و ۷ لیتری ساخته شدند و به ترتیب ۳۶۰ و ۴۰۰ اسب بخار قدرت داشتند. از این ۹ دستگاه، فقط دو نمونه کانورتیبل بودند. موستانگ شلبی اروپا به نوارهای رنگی خاص روی بدنه، اسپویلرهای جلو و عقب و سیستم تعلیق قابل تنظیم در جلو مجهز بود.

کرایسلر والیانت چارجر R/T سال ۱۹۷۲

کرایسلر والیانت نسخهٔ ری‌بج شدهٔ پلیموث والیانت بود که در استرالیا تولید می‌شد. درحالی‌که پلیموث در آمریکا نسخهٔ پرفورمنس این خودرو را با نام والیانت داستر ارائه می‌کرد، همتای استرالیایی آن نسخهٔ چارجر R/T را داشت که در سال ۱۹۷۲ با اضافه شدن پکیج E49 به‌طور دیوانه‌واری قدرتمند شد.

بااین‌حال، زیر کاپوت والیانت چارجر R/T خبری از پیشرانه‌های V8 همی نبود و از یک پیشرانهٔ شش سیلندر خطی استفاده می‌کرد. البته این نسخه‌ای پرفورمنس بالا با ۴.۳ لیتر حجم بود که ۳۰۲ اسب بخار قدرت داشت. به لطف این نیرو، چارجر کوچک استرالیایی می‌توانست ظرف ۶.۱ ثانیه از صفر به سرعت صد کیلومتر بر ساعت برسد و ۴۰۰ متر را در ۱۴.۱ ثانیه طی کند. پکیج E49 غیر از پیشرانهٔ قدرتمند، باک سوخت بزرگ‌تر، رینگ‌های آلیاژی و ترمزهای دیسکی جلوی قوی‌تر را هم به چارجر R/T اضافه کرده بود.

شورلت فیرنزا Can AM سال ۱۹۷۳

واکسهال فیرنزا یک کوپهٔ کوچک دودر بود که در نیمهٔ اول دههٔ ۷۰ در بریتانیا عرضه می‌شد و در آفریقای جنوبی هم با نام شورلت فیرنزا به فروش می‌رسید. این خودرو که از پیشرانه‌های چهار سیلندر جنرال موتورز اروپا استفاده می‌کرد، هیچ شباهتی به ماسل کارهای آمریکایی نداشت. بااین‌حال، نسخهٔ تولید محدودی بنام Can AM که در سال ۱۹۷۳ در آفریقای جنوبی عرضه شد همه‌چیز را تغییر داد.

این نسخه که با رنگ سفید، کاپوت مشکی و اسپویلر آلومینیومی اختصاصی ساخته شد، از پیشرانهٔ ۴.۹ لیتری V8 بلوک کوچک کامارو Z28 استفاده می‌کرد. این موتور با ۲۹۰ اسب بخار قدرت، فیرنزا Can AM کوچک و سبک‌وزن را ظرف ۵.۴ ثانیه از صفر به سرعت صد کیلومتر بر ساعت می‌رساند.

فورد فالکون کبرا سال ۱۹۷۸

در سال ۱۹۷۸، دوران طلایی ماسل کارها در ایالات‌متحده پایان یافته بود و هرچند تعدادی از خودروسازان هنوز ماسل کارهایی را با قدرت‌هایی بسیار کمتر از گذشته تولید می‌کردند اما فورد در بین آن‌ها نبود زیرا موستانگ که چند سال قبل جزء قوی‌ترین عضلانی‌های بازار بود، حالا به یک کوپهٔ کوچک بر اساس فورد پینتو تبدیل شده و با پیشرانه‌های بسیار ضعیفی عرضه می‌شد.

نسخهٔ موستانگ کبرا نیز در آن سال‌ها هرچند در ظاهر قدرتمند به نظر می‌رسید اما از لحاظ قدرت تفاوتی با نسخه‌های معمولی نداشت و با تنها ۱۴۰ اسب بخار قدرت عرضه می‌شد. بااین‌حال، شعبهٔ استرالیایی فورد کار به‌مراتب بهتری انجام داد و برای ادای احترام به موستانگ‌های شلبی، در سال ۱۹۷۸ فالکون کبرا را معرفی کرد.

این نسخه از چند ارتقاء بیرونی مثل کاپوت برآمده بهره می‌برد و با رنگ سفید و نوارهای آبی عرضه می‌شد. از فالکون کبرا تنها ۲۰۰ دستگاه ساخته شد که ۲۰۰ نمونهٔ اول به پیشرانهٔ ۵.۸ لیتری V8 با ۲۱۷ اسب بخار قدرت و ۲۰۰ نمونهٔ دوم به پیشرانهٔ ۴.۹ لیتری با ۲۰۲ اسب بخار قدرت مجهز بودند. بنابراین، فالکون کبرا نه‌تنها ظاهری تهاجمی داشت بلکه بسیار قوی‌تر و سریع‌تر از موستانگ کبرای ۱۴۰ اسب بخاری بود.

کانال عصر ایران در تلگرام